D5. dagje aan het strand en schieten

Na het ontbijt gaan we meteen maar ons strandje, lekker zwemmen en zonnen. Mijn tweede zwemtocht gaat eerst richting de waterbreker zo'n 100 m van het strand. Het zijn grote blokken steen met veel tussenruimte, een ideale schuilplaats voor vissen die je hier dan ook veelvuldig kunt aantreffen. Ik ben daar een beetje aan het duiken als ik wordt aangesproken. Het is een wat oudere dame, met een snorkel en zwemvliezen. Het gesprek begint in gebrekkig Engels, maar als ik hoor dat ze van oorsprong uit Duitsland komt is de taal switch snel gemaakt. Ze os dus ooit met een Griek getrouwd, woont in Platamon en zwem elke dag tot aan de spoortunnel en weer terug. Ze vertelt dat er vroeger onder water veel meer kleur en leven te zien was. Hoe het tourisme zijn stempel op de omgeving en de natuur drukt. Dat de Grieken daar geen moer om geven, ze zijn wat dat betreft 'rucksichtslos' zei ze. 

Daarna doen we weer een siësta, bovendien wachten we op instructies van Eva. Aangezien dat op zich laat wachten ga ik ook nog even naar de lokale mini market. Ik haal wat fruit en zoetigheid, vooral chocolade repen. Dan stuurt Eva een linkje, onze ontmoetingsplaats, van waar we gezamenlijk naar de schietclub zullen rijden. 

Het is een verlaten kraampje langs een provinciale weg, behalve dat er niets te doen valt zijn we ook te vroeg. Een misverstand en Eva stuurt een nieuw linkje, dit keer van een snackbar, met goeie lokale producten aan diezelfde weg. Het is een lastige verkeerssituatie en we rijden bijna de snelweg op, maar met twee keer een Griekse manoeuvre krijg ik de auto op de goeie baan, en rijden we de parkeerplaats bij de snackbar op. We bestellen een hapje en een drankje, niet veel later verschijnen Eva en Perry. Gezamenlijk rijden we naar de schietvereniging waarvan ik de borden al langs de weg had gezien.

Het ligt op de helling van een berg, er is een mooi uitzicht. De baas is er ook en die heeft een nieuw speeltje, een semi automatisch Duits aanvalsgeweer. Er volgt een demo met levend vuur, het geluid is ontzettend hard. Daarna gaan we naar een baan waar ze met handvuurwapens schieten. Beate en ik mogen ook 2x 5 kogels afvuren. We krijgen instructies van een lid die ook agent blijkt te zijn. De instructies worden rustig en helder gegeven. Mijn eerste serie is op een karton, de tweede op metalen schijven die omvallen als je ze raakt. Ik scoor 4 uit 5, jammer net geen 100%, ik voel me competitief en zou de score graag verbeteren, maar het feest is al weer voorbij. We rijden gezamenlijk de berg af. Geen verlichting en overal zwerfhonden. Hier ga je in het donker niet voor de lol wandelen. Eva en Perry gaan terug naar Larisa, wij buigen af naar Platamon. Het is al laat en dus eten we bij het restaurant om de hoek. Het eten is redelijk, de sfeer vind ik raar, te veel bediening die zichtbaar te weinig te doen heeft. Het toetje is wel erg lekker. Uiteindelijk ben ik blij als ik in mijn bed lig.