D11. Neoi Poroi na de storm

Gisteravond rond 22u viel de stroom uit, niet alleen ons hotel, maar in de hele regio. Gelukkig functioneerde de watervoorziening nog wel. Vannacht om 2:32 hadden we weer stroom, ik zag het aan het signaal lampje van de rookmelder en het buitenlicht. Daarna sloeg de koelkast weer aan gevolgd door  de luchtverversing en airco.

Vanochtend zag het er al weer een stuk beter uit. Het waaide nog wel hard, maar er zat al weer wat variatie in de lucht, en het was droog. Na het ontbijt meteen wandelen. We treffen en spreken nog even met het stel van gisteren. Daarna gaan we rechtstreeks naar het strand. De branding is imposant, en het uitwaaien heerlijk. Er zit veel zand in het aanstormend water waardoor het een vuil gele kleur heeft. Ook zitten er veel takken en grote stukken hout in de branding. Geen dag om te gaan zwemmen.

Ik wilde eigenlijk verder lopen naar het plaatsje Kastri maar we kwamen bij een gat in de duinen waar het water in en uitstroomde met de golfslag van de zee. Het zand aan de randen was heel zacht (drijfzand) en de diepte in het midden was niet te peilen. We hebben het er maar niet op gewaagd. Aan de overkant was een visser met een net bezig, hij ving een flinke vis. Dit werd dus het keerpunt. Achter de duinen zat nog een waterrijk natuurgebied, maar dat was niet toegankelijk, de houten brug die er ooit stond was ingestort.

We hebben onze vondsten (stuk hout, schelpje, pantser van een zee-egel en de schaar van een krab) naar ons hotel gebracht en zijn eigenlijk meteen weer gaan wandelen, nu de andere kant op. Aan het einde van de boulevard een tijd op een strandstoel gezeten om van de wind en de branding te genieten.

Op de terugweg eten bij restaurant Vergina, het eten daar werd ins gisteren door twee hotelgasten aanbevolen. Het bleek een goeie tip, ik had een tagliatelle met gerookte zalm en tijm. Daar had ik een heerlijk glas witte wijn bij, deed aan retsina denken maar had toch een heel eigen karakter. Beate had een king size pizza.

Toen weer richting hotel, voelde me rozig en viel vrij snel in slaap. Toen ik weer helemaal wakker was en zag dat het buiten nog steeds droog was voelde ik enorm de behoefte om toch nog even te bewegen.

Samen weer naar het strand, tijdje gezeten, stukje wandelen, onderweg nog een cadeautje voor de vader van Perry gekocht omdat hij morgen jarig is. Als het weer het toelaat, en daar lijkt het nu wel op gaan we met z'n allen richting Thessaloniki, naar het Museum of the Royal Tombs at Aigai (Aegae). Daarna gezamenlijk eten en dan wordt het tijd om afscheid te nemen.