D3. Tweede dag in Platamon

Een nieuwe zonsopgang, een nieuwe dag. Vroeg uit de veren, maar we hebben plannen en bovendien heb je zo meer aan je dag.

Vandaag beginnen we met een wandeling richting Paralia Skotinas het plaatsje achter de spoortunnel.

Ik verken eerst de ingang van de tunnel. Ik klim omhoog via de rotsen en sta vrij snel op de boog van de tunnel, net de rug van een heel groot dier.

Aan de andere kant van de tunnel zie ik weer een eindeloze rij parasols en tentstoelen. We besluiten om weer terug te gaan naar ons eigen strandje.

Zo gezegd, zo gedaan. Er zijn nog genoeg strandstoelen vrij, dus een plekje is ook zo gevonden. Ik laat Beate eerst zwemmen, daarna ga ik zelf.  Het water is heerlijk verfrissend en omdat er minder wind en golfslag staat zwemt het ook makkelijker. Ik doe weer een rondje om een rotsblok verder naar het noorden. 

Na het zonnen en zwemmen gaan we naar binnen, even douchen en opfrissen en dan een siësta. Eind van de middag weer wakker en dan langzaam klaar maken voor het avondeten. Dat doen we vandaag in het restaurant. Ik ben er vrij snel achter dat ik dat niet weer doe. Het hotel an sich is prima, de mensen aardig, het ontbijt is goed maar het diner is niet om over naar huis te schrijven.

Na het eten besluiten we nog een avondwandeling te maken naar Platamon. Deze keer een iets andere route, gewoon het spoor volgend komen we bij het voormalige station. Het stationsgebouw staat er nog, volgekalkt met grafitti en leuzen. Het rangeerterrein ervoor is nu een schaars verlichte en stoffige parkeerplaats.

We zien veel ijssalons, eetgelegenheden, kleine en vooral goedkope supermarken, modezaken, speelhallen en winkels met van alles en nog wat voor de kooplustige tourist.  Maar het allerleukst was het kraampje waar een oudere man en vrouw hun gegrilde maiskolven aan de man brengen. Uit een klein radiootje klinkt Griekse volksmuziek, ze zingen flarden mee en maken samen dansbewegingen.