D2. Eerste dag in Platamon

Eerste nacht in hotel Alkyonis in Platamon. Een mooie kamer met een balkon op het oosten, dus de Aegeïsche zee. vanochtend de wekker gezet om de zonsopgang te zien. Om 6:54 was het zover en kwam de rood oranje bol langzaam maar zeker boven de horizon. Je ziet de bol groter worden, vlak voordat de zon los is van de horizon lijkt hij er even mee versmolten. De dag is begonnen en niet veel later doen we een ontbijtje in het hotel. Vandaag gaan we eerst naar het kasteel ten noorden van Platamon. Een wandelingetje van nog geen 2 km, maar door de broeierige warmte is het al aardig zweten. Via een oude stenen trap komen we  bij de hoofdpoort, binnen kopen we een ticket. Behalve de buitenmuren, de grote toren en een kerkje staat er niet veel meer overeind. Er zijn wel fundamenten blootgelegd van twee oudere kerkjes, huizen en een smederij. Bij de kerkjes zijn nog delen van een fresco zichtbaar. In het functionele kerkje branden we elk twee kaarsjes voor overleden dierbaren. We verlaten het kasteel en besluiten er omheen te lopen. Aan de noordzijde treffen we een landschildpad die onderweg is. Precies op die plek lijkt zich ook een bergpad omlaag te gaan. Ons vermoeden klopt en via het avontuurlijk pad komen we beneden bij het strand uit. We hebben onze zwemspullen al aan maar dit zijn grootschalige strandpaviljoens. Voor een ligstoel moet flink betaald worden, en dan lig je in de drukte. Links en rechts rokers, mensen op hun mobiel, filmpjes kijken, spelletjes spelen of luidruchtig bellen. We besluiten dat we terug willen naar Platamon, de vraag is of we weer de berg op moeten langs het kasteel. De reden dat ik dat denk is de vooruitstekende rotspunt, die stijlnis en waar ik geen pad op kan ontdekken. Maar we hebben geluk, parallel aan de kustlijn liep vroeger een spoorlijn. De rails ligt er nog en er is ook een tunnel waar we door kunnen. De ingang is een beetje verstopt omdat een uitbater zijn gelegenheid pal voor de ingang heeft opgezet. Maar we vinden de ingang en kunnen onze weg vervolgen. We volgen het spoor en bij ons hotel gaan we naar het strand. Geen zand, maar steentjes, kiezels. Het is een smal strand, en een zee zonder merkbaar eb en vloed. De temperatuur van het water is prima, op sommige plekken gewoon warm. Vooral in het ondiepere gedeelte zwemmen veel vissen, soms hele scholen. Ik zie ook veel zee-egels dus dat is een beetje oppassen geblazen. We genieten we beide om de beurt van het zilte nat. Ergens halverwege de middag gaan we naar onze kamer en houden een siësta. Als we weer wakker en opgefrist zijn gaan we richting de boulevard van Platamon. We lopen door tot aan de haven, de zon begint al merkbaar te zakken en de trek toe te nemen. We lopen

langs een aantal restaurantjes en kiezen de eerste die we gezien hadden. De televisie stond aan en ik heb ooit geleerd dat je in die tenten goed zit want daar komen de locals ook. Een jongeman van de bediening, hij heet Téri, laat ons de verse vis zien waar we uit kunnen kiezen. Ons vertrouwen wordt niet beschaamd en we krijgen een heerlijke maaltijd met Griekse salade, vers brood, een pittige tsatziki en natuurlijke de vis, gegrilde filet van brasem. Een klein flesje Retsina maakt de maaltijd compleet. Ter afsluiting nemen we nog een Griekse koffie. De grote stukken watermeloen zijn van het huis. De bediening was erg hartelijk, vooral met Téri, die van alles wilde weten en die ons tussen neus en lippen door ook nog een stoomcursus Grieks gaf. De wandeling terug deed ook goed, nog wat fruit gehaald in een avondwinkeltje en uiteindelijk voldaan in bed neergeploft.